Porzucone sutanny. Opowieści byłych księży - Piotr Dzedzej
Kontrowersyjny temat, intrygujący tytuł, ciekawa okładka. To triada, która jest w stanie wielu zmusić do przeczytania książki. A co w środku?
Wewnątrz, tak jak można było się spodziewać, nie jest łatwo. Osobiście przechodziłam od smutku i współczucia do zadziwienia i bezsilności. Materia jest delikatna, a i ja niekompetentna, więc powstrzymam się od głębokiej analizy. Poprzestanę na subiektywnych spostrzeżeniach.
Zadziwiło mnie to, że duża część bohaterów opowiedziała się zdecydowanie za celibatem. Zwłaszcza, że większość z nich jest aktualnie w związku i jednocześnie deklaruje, że miało powołanie. Według nich problem nie leży w celibacie tylko w nieodpowiedniej formacji i podejściu do kapłaństwa i bezżeństwa. Podobnie jest również ze strukturą hierarchiczną, to nie relacje przyłożony - podwładny jest zła, ale sposób jej nawiązania, poszczególne osoby dające nieodpowiedni przykład, brak braterskiej wspólnoty i wsparcia. Pytani przez autora mężczyźni podkreślają wpływ presji rodziny na swoje zachowanie lub nieodpowiednich sytuacji, nawet przypadku.
Każda historia jest inna, w jednej można odnaleźć więcej winy zainteresowanego, w innej mniej. Czasem aż strach czytać wiedząc, że wielu ludzi podejmuje decyzje na całe życie nie wiedząc co się z tym wiąże. Ale też zmusza to do zastanowienia dlaczego tzw. "byli księża" zostają na tyle silnie naznaczeni, że nie udaje im się żyć normalnie i osiągnąć sukcesu. Tak zwani, ponieważ (jak to nawet powiedział jeden z bohaterów) raz wyświęcony człowiek zostaje kapłanem na wieki. Pozostaje pytanie, czy ksiądz, który porzuca sutannę musi żyć nieustannie wstydząc się swojej przeszłości? I jak zachowanie społeczeństwa ma się do tego, że Kościół (jednocześnie odbierając prawa związane z kapłaństwem) zwalnia z obowiązku zachowywania celibatu i uwalnia z wszystkich kar kościelnych, co umożliwia dalsze życie sakramentalne?
Trudno mi stwierdzić, czy powinnam polecać. Wiem na pewno jedno, że są ludzie niegotowi na tego typu lektury, których reakcją w najlepszym wypadku będzie oburzenie, zgorszenie i wysłanie opisanych ludzi do piekła. Z drugiej strony to nie miała być pozycja sensacyjna, więc nie ma na celu krytykowania Kościoła i religii jako takich oraz prowokowania postawy wrogiej Kościołowi i księżom. Co oznacza, że osoby z drugiej strony "barykady" też nie do końca odnajdą się w czytanym tekście. Jeśli ktoś nie potrafi sobie poradzić z taką a nie inną sytuacją, może zacząć od tej książki. Nie wyjaśnia wszystkiego, ale jest dobrym początkiem.
tytuł: Porzucone sutanny. Opowieści byłych księży
autor: ks. Piotr Dzedzej
data wydania: 2007
wydawnictwo: Znak
numer ISBN: 978-83-240-0875-9
ilość stron: 176
Zadziwiło mnie to, że duża część bohaterów opowiedziała się zdecydowanie za celibatem. Zwłaszcza, że większość z nich jest aktualnie w związku i jednocześnie deklaruje, że miało powołanie. Według nich problem nie leży w celibacie tylko w nieodpowiedniej formacji i podejściu do kapłaństwa i bezżeństwa. Podobnie jest również ze strukturą hierarchiczną, to nie relacje przyłożony - podwładny jest zła, ale sposób jej nawiązania, poszczególne osoby dające nieodpowiedni przykład, brak braterskiej wspólnoty i wsparcia. Pytani przez autora mężczyźni podkreślają wpływ presji rodziny na swoje zachowanie lub nieodpowiednich sytuacji, nawet przypadku.
Każda historia jest inna, w jednej można odnaleźć więcej winy zainteresowanego, w innej mniej. Czasem aż strach czytać wiedząc, że wielu ludzi podejmuje decyzje na całe życie nie wiedząc co się z tym wiąże. Ale też zmusza to do zastanowienia dlaczego tzw. "byli księża" zostają na tyle silnie naznaczeni, że nie udaje im się żyć normalnie i osiągnąć sukcesu. Tak zwani, ponieważ (jak to nawet powiedział jeden z bohaterów) raz wyświęcony człowiek zostaje kapłanem na wieki. Pozostaje pytanie, czy ksiądz, który porzuca sutannę musi żyć nieustannie wstydząc się swojej przeszłości? I jak zachowanie społeczeństwa ma się do tego, że Kościół (jednocześnie odbierając prawa związane z kapłaństwem) zwalnia z obowiązku zachowywania celibatu i uwalnia z wszystkich kar kościelnych, co umożliwia dalsze życie sakramentalne?
Trudno mi stwierdzić, czy powinnam polecać. Wiem na pewno jedno, że są ludzie niegotowi na tego typu lektury, których reakcją w najlepszym wypadku będzie oburzenie, zgorszenie i wysłanie opisanych ludzi do piekła. Z drugiej strony to nie miała być pozycja sensacyjna, więc nie ma na celu krytykowania Kościoła i religii jako takich oraz prowokowania postawy wrogiej Kościołowi i księżom. Co oznacza, że osoby z drugiej strony "barykady" też nie do końca odnajdą się w czytanym tekście. Jeśli ktoś nie potrafi sobie poradzić z taką a nie inną sytuacją, może zacząć od tej książki. Nie wyjaśnia wszystkiego, ale jest dobrym początkiem.
tytuł: Porzucone sutanny. Opowieści byłych księży
autor: ks. Piotr Dzedzej
data wydania: 2007
wydawnictwo: Znak
numer ISBN: 978-83-240-0875-9
ilość stron: 176
Przeczytam tę ksiązkę, bo ufam Znakowi, wiem, że temat choć kontrowersyjny, na pewno będzie potraktowany delikatnie.
OdpowiedzUsuń