Jak mango lubię!

Klasyka nad klasyki, lektura nie nadająca się do tramwaju, świadectwo świętości, jedno z najwcześniejszych dzieł filozoficznych zachodniego chrześcijaństwa... Znaczy się: lepiej się do tego nie zabieraj, bo i tak nie zrozumiesz. Kiedy usłyszałam, że żaden student nie ukończy studiów na moim wydziale jeżeli nie przeczyta Wyznań , byłam bliska chęci udowodnienia, że jednak ukończy. Ale stało się, kupiłam, a jak kupiłam to wypadałoby przeczytać. Bez entuzjazmu podjęłam próbę przebrnięcia przez pierwszy rozdział. Nie szło mi, więc odpuściłam. Miesiące mijały a mi nadal nie szło. Co było nie tak? Otóż, nastawienie! Całkiem niedawno, nienaturalnie wręcz ciekawa zawartości tej książki podeszłam do niej po raz wtóry i udało się, a jak :) Kim był św. Augustyn? Bez wątpienia świętym, ale takim trochę innym, do bólu ludzkim, grzesznym, błądził i schodził na manowce (miał nieślubne dziecko, sympatyzował z sektą, lubował się w zaszczytach i poklasku). Mnie się to podoba. Polubiłam tego staroży

Miło żyć w zgodzie z sobą. Robić wszystko zgodnie z tym co mówi mi sumienie. Być sobą, autentycznie sobą. A co to oznacza? Czy przez przypadek nie rozumiemy co kryje się za naszymi słowami? I czy to aby na pewno pozytywna postawa życiowa? Na te pytanie próbuje odpowiedzieć Pan Taylor. A Pan Taylor znanym i szanowanym filozofem jest (no, może nie w Polsce, a szkoda). Zasadniczo jest zwolennikiem komunitaryzmu, czyli nurtu w filozofii polityki, który stawia akcent na roli wspólnoty a człowieka traktuje jako jej część, a nie jako abstrakcyjne indywiduum. Zaczyna się mało zachęcająco, bo od historii. Sięgamy do oświeceniowych koncepcji, zapoznajemy się z poglądami Jana Jakuba Rousseau i szybko zmierzamy ku współczesności. Książka zajmuje się problemem, czy autentyczność musi równać się egocentryzmowi i radykalnemu samorozwojowi. Jest to dobre (i krótkie) opracowanie współczesnej etyki autentyczności. W dość jasny sposób zostały w nim przedstawione jej korzenie, historia i rozwój. Au

Jeżeli założymy, że Bóg jest to nie możemy na tym poprzestać. Gdzieś z tyłu głowy znajduje się pytanie o to jaki jest? I człowiek albo nie będzie nad tym dumał, albo bardzo będzie się chciał dowiedzieć. I nawet czasem dojdzie do jakiś wniosków, ale... Ale właśnie, ktoś już do nich doszedł jakiś czas temu... Dlatego dla uproszczenia sprawy można sobie wziąć książkę i poczytać, a potem zdecydować, czy się zgadzamy, czy nie. Pozwolę sobie użyć notki z tyłu książki: Autor rozprawy przedstawia zalety i wady Ch. Hartshorne'a filozofii Boga (odwołującej się do filozofii procesu) - na tle dwóch tradycyjnych wersji filozofii Boga: teistycznej oraz panteistycznej. Tematyka jest bardzo aktualna zwłaszcza w literaturze anglojęzycznej, a u nas dotąd słabo znana, gdyż podejmowało ją ledwie kilku autorów. W pierwszej i drugiej części rozprawy referuje stanowiska: tomistyczne i spinozjańskie, jako modelowe ujęcia teizmu i panteizmu. Nowe wątki tematyczne autor wprowadza w części trzeciej, szcz

Czy Bóg jest? Mniejsza o to jaki jest, ale czy w ogóle jest? Czy to tylko kwestia wiary? A może da się rozumowo dojść do istnienia istoty Najwyższej? Logicznie, krok po kroku uargumentować to w co się wierzy, używając do tego tylko narządzi, którymi dysponuje umysł. Hmmm? Niniejsza książka ma za zadanie pokazać, że można spróbować. I że wielu próbowało. Jednym wyszło lepiej, innym gorzej, ale się da. A konkretnie? A konkretnie to autor rozpoczyna od krótkiego wprowadzenia w filozofię, gdyby ktoś przespał wszystkie wykłady ze Wstępu do filozofii lub zetknął się z tą pozycją zupełnie przypadkowo i interesowałoby go jedynie zagadnienie istnienia Boga. Potem trochę dłuższy fragment o metafizyce, o pojęciu bytu, jego przypadłościach. O substancji, formie i materii. I co najważniejsze o analogii (bardzo ważna kwestia, wyjaśnia ona jak można mówić o różnych bytach, że wszystkie są bytami jednocześnie będąc od siebie zupełnie różne), istnieniu i istocie. Chwała św. Tomaszowi! Kiedy mamy o